Er gaat geen dag voorbij dat onze e-mailinboxen niet vollopen met advertenties voor geneesmiddelen op recept. Veel van deze e-mails beloven medicijnen van alle klassen per nachtkoerier te bezorgen zonder recept. Hoewel er legitieme online apotheken zijn en de praktijk van telegeneeskunde of cybergeneeskunde steeds meer geaccepteerd wordt, doet deze verandering in de manier waarop geneeskunde wordt beoefend de fundamenten van het medische establishment op zijn grondvesten schudden. De mogelijkheid om online een arts te raadplegen en door UPS thuisbezorgde geneesmiddelen op recept te krijgen, heeft brede sociale en juridische implicaties. Het internet maakt het makkelijker om medicijnen beschikbaar te maken voor diegenen die de Amerikaanse prijzen misschien niet kunnen betalen, zich schamen om een arts persoonlijk te zien, of lijden aan pijn, waarvan de behandeling de meeste artsen rechtstreeks in conflict brengt met de ‘oorlog tegen drugs’, maar aan de andere kant is het de vraag of deze apotheken drugs beschikbaar stellen aan recreatieve drugsgebruikers zonder toezicht van een gediplomeerde arts.

De behoefte aan alternatieven

Medische zorg in de VS heeft een punt bereikt waarop deze duur en onpersoonlijk is geworden, waardoor de consument in het algemeen ontevreden is geworden over het medische establishment als geheel. Voorbeelden hiervan zijn de enorme verschillen tussen de kosten van medicijnen in de VS en Canada, lange wachttijden in Amerikaanse apotheken en slechte service in het algemeen. Misschien als ze dit beseffen, lijkt de Amerikaanse douane de miljoenen Amerikanen te tolereren die elk jaar Canada bezoeken om hun medicijnen te kopen, aangezien deze ‘drugskopers’ voor het grootste deel oudere Amerikanen zijn die de hoge kosten van het invullen van hun recepten niet kunnen betalen. de VS.

In plaats van naar Canada of Mexico te reizen, wenden miljoenen Amerikanen zich nu tot internet voor zowel hun medische behoeften. Telegeneeskunde (of cybergeneeskunde) biedt consumenten de mogelijkheid om zowel online een arts te raadplegen als medicijnen via internet te bestellen tegen gereduceerde prijzen. Dit heeft ertoe geleid dat consumenten zich voor hun medische Lormetazepam bestellen zonder recept behoeften wenden tot online apotheken, en met name apotheken met een relatie met een arts, waardoor de consument de traditionele fysieke apotheken volledig kan omzeilen, met als bijkomend voordeel dat hun arts optreedt als een tussenpersoon tussen de consument en de apotheek. Volgens Johnson (2005) is dit het gevolg van het feit dat consumenten zeer ontevreden worden als het gaat om de omgang met zowel fysieke apotheken als artsen. Zoals Johnson opmerkt: “Consumenten kennen eerder de naam van hun kapper dan hun apotheker.” Toen Johnson (2005) de verschillende beroepen binnen de gezondheidszorg beoordeelde, ontdekte hij dat apothekers de minste interactie met hun patiënten hadden dan enige andere groep. Als gevolg hiervan “kopen consumenten tegenwoordig 25,5 procent van hun recepten online, in tegenstelling tot 13,5 procent die bij een fysieke apotheek worden opgehaald” (Johnson 2005).

Drugs en samenleving

Wat zoveel aandacht heeft getrokken voor online apotheken, is dat het mogelijk is om vrijwel elk medicijn zonder recept online te krijgen. Veel van deze recepten zijn voor legitieme doeleinden gekocht via een online apotheek omdat de koper te beschaamd is om de dokter te bezoeken of om andere redenen, waaronder het niet beschikbaar zijn van door de FDA goedgekeurde medicijnen voor de consument. Deze medicijnen kunnen steroïden bevatten die vanwege hun misbruik en worden geclassificeerd als geneesmiddelen van categorie drie, zelden worden voorgeschreven door artsen. Deze medicijnen hebben een nuttig doel voor mensen die lijden aan een slopende ziekte zoals AIDS, ze spelen ook een rol bij het tegengaan van veroudering (FDA, 2004).

De arts-patiëntrelatie

Tegenwoordig is een bezoek aan een arts over het algemeen kort, een groot deel van de triage wordt gedaan door een verpleegkundige of een verpleegkundig specialist, waarbij de arts niet of slechts een paar minuten langskomt. In veel gevallen wordt de patiënt gezien door een verpleegkundig specialist. Een van de argumenten tegen telegeneeskunde of misschien een betere term is cybergeneeskunde, is dat de arts geen fysieke relatie heeft met de patiënten en dus niet in staat is om een diagnose te stellen, en dus wettelijk geen medicijnen kan voorschrijven.